Aan het woord: Donateur van TalentPlus

Al jaren ben ik gedreven ambassadeur van TalentPlus. Toen ik na jaren bij dezelfde werkgever te
hebben gewerkt op mijn 48e voor het eerst werkloos werd, zat ik echt in zak en as. Ik voelde me (te)
oud en was me vooral bewust van wat ik niet (meer) kon en niet (meer) wilde. Door er zo mee om te
gaan vestigde ik er ook nog eens alle aandacht op, maar dat was iets wat ik toen nog niet door had.
Natuurlijk werd me ondersteuning geboden door het UWV, maar dat waren allemaal relatief jonge
mensen met een vaste aanstelling; hoe konden die nu aanvoelen wat ik doormaakte? Door een Huis-
aan-huis krantje ben ik toen bij TalentPlus terecht gekomen en daar voelde ik me direct thuis. Noem
het maar lotgenoten, die net als ik ongewild in een vergelijkbare situatie waren beland en die met
elkaar en voor elkaar op zoek waren naar een nieuwe job. Herkenning, regelmaat en mentale steun
boden we elkaar en alleen al daardoor voelde ik, dat ik er weer toe deed.

Omdat ik vanaf dat moment vooral projectmatig heb gewerkt, ben ik meerdere keren “in between
jobs” geweest. En steeds heb ik weer contact gezocht met TalentPlus, omdat me dat houvast bood.
Talloze keren heb ik mogen aanschouwen hoe mensen beschadigd en verongelijkt binnen kwamen
en na 4 a 5 maanden weer aan het werk waren. En zelf heb ik ook meerdere keren op gebak mogen
trakteren omdat ik de groep (weer) ging verlaten. Daarmee is TalentPlus voor mij van onschatbare
waarde geweest. Alle reden om nog een tijdje donateur te blijven en ze een warm hart toe te
dragen.

( Naam bekend bij bestuur)
28-11-2022